மும்மொழிக் கொள்கை போராட்டம் – ஒரு வரலாற்றுப் பார்வை
மொழி என்பது ஒரு சமூகத்தின் அடையாளமே மட்டுமல்ல; அது ஒரு சமூகத்தின் கலாசாரம், வரலாறு, பண்பாடு, உணர்வுகள் அனைத்தையும் வெளிப்படுத்தும் முக்கியமான கருவி. இந்தியாவின் பலபண்பாட்டுத் தன்மையில் மொழிக்குப் பெரும் இடம் உள்ளது. பல மொழிகளை கொண்ட இந்த தேசத்தில், மொழி சார்ந்த கொள்கைகள், குறிப்பாக மும்மொழிக் கொள்கை, கடுமையான எதிர்ப்புகளையும், பெரும் திருப்பங்களையும் உருவாக்கியது. இந்தக் கொள்கையினால் தமிழ் நாடு முழுவதும் எழுந்து வந்த மும்மொழிக் கொள்கை எதிர்ப்பு போராட்டம் இந்திய அரசியலிலும், கல்விக் கொள்கையிலும் ஆழ்ந்த தாக்கங்களை ஏற்படுத்தியது.
மும்மொழிக் கொள்கையின் பின்னணி:
இந்திய அரசியலமைப்பின் படி, மாநிலங்கள் தங்களது அதிகாரப்பூர்வ மொழியைத் தேர்ந்தெடுக்கலாம் என்றும், ஹிந்தி மற்றும் ஆங்கிலம் ஆகியவை இந்தியாவின் அதிகாரப்பூர்வ மொழிகளாக இருக்கும் என்றும் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. ஆனால், பன்மொழி நாடான இந்தியாவை ஒருங்கிணைப்பதற்காக, மத்திய அரசால் 1960களில் மும்மொழிக் கொள்கை பரிந்துரை செய்யப்பட்டது.
இந்த கொள்கையின் அடிப்படையான நோக்கம்:
- முதன்மை மொழி – மாணவரின் தாய்மொழி (தமிழ், தெலுங்கு, கன்னடம், ஹிந்தி போன்றவை),
- இரண்டாம் மொழி – ஹிந்தி (இந்தியரின் பொதுமொழியாகும் என்று கருதப்பட்டது),
- மூன்றாம் மொழி – ஆங்கிலம் (அதிகாரப்பூர்வ மற்றும் உலகளாவிய தொடர்புக்கு).
இந்த மூன்று மொழிகளும் பள்ளி கல்வியில் கட்டாயமாக்கப்பட வேண்டும் என்ற பரிந்துரை அரசால் முன்வைக்கப்பட்டது. ஆனால், இது தமிழகத்தில் கடுமையான எதிர்ப்புகளைத் தூண்டியது.
தமிழகத்தில் எழுந்த எதிர்ப்பு:
தமிழகம், தனது வரலாற்றில் மொழி உணர்வுக்காக அடிக்கடி எழுச்சி கண்டுள்ள மாநிலமாகும். 1930-களிலேயே ஹிந்தி திணிப்புக்கு எதிராக பெரியார் உள்ளிட்டோர் போராடிய வரலாறு உண்டு. அதே பாணியில், 1965-ல் மும்மொழிக் கொள்கை அடிப்படையில் ஹிந்தி கட்டாயமாக்கப்பட வேண்டும் என்ற நடவடிக்கைக்கு எதிராக பெரும் மாணவர் மற்றும் பொதுமக்கள் போராட்டம் நடைபெற்றது.
1965 மாணவர் புரட்சி:
- இந்த ஆண்டு, மத்திய அரசு ஹிந்தியைப் பிரதான மொழியாக செயல்படுத்தப் போவதாக அறிவித்ததும், தமிழகத்தின் பல்வேறு பகுதிகளில் மாணவர்கள் மிகுந்த கோபத்துடன் எதிர்ப்பு காட்டத் தொடங்கினர்.
- மதுரை, சென்னை, திருச்சி, கோயம்புத்தூர் போன்ற இடங்களில் போராட்டங்கள் தீவிரமாகிவிட்டன.
- மாணவர்கள் “தமிழுக்கும் அமுதென்று பேர்”, “ஹிந்தியையே எதிர்த்து தமிழே வெல்லும்” போன்ற முழக்கங்களுடன் சாலைகளில் இறங்கினர்.
- சில இடங்களில் ரயில் தடைகள், சாலைகளை அடைத்தல், பறிப்பு, தீவைத்தல் போன்ற தீவிரமான நடவடிக்கைகளும் மேற்கொள்ளப்பட்டன.
பிரதமர் நெஹ்ருவின் பங்கு மற்றும் வாக்குறுதி:
1963-இல், பிரதமர் ஜவஹர்லால் நெஹ்ரு, ஹிந்தியை கட்டாயமாக்க மாட்டோம் என்றும், ஆங்கிலம் தேவையானவர்களுக்கு தொடரும் என்றும் உறுதியளித்திருந்தாலும், அவருக்குப் பிறகு ஏற்பட்ட அரசியல் மாற்றங்கள் அந்த உறுதிகளைத் தவிர்த்துவிட்டன. இதனால் தமிழ்நாட்டில் பெரும் நம்பிக்கை தகர்ந்தது.
திமுகவின் அரசியல் எழுச்சி:
இந்தக் காலகட்டத்தில் திமுக மிகுந்த ஆதரவைப் பெற்றது. “தமிழ் ஒரு மொழியே அல்ல, நம்முடைய உயிரே” என்று கருதி, திமுகவின் தலைவர்கள் மற்றும் தொண்டர்கள் இந்தக் கொள்கையை கடுமையாக எதிர்த்தனர்.
- அண்ணா, கருணாநிதி, நெடுஞ்செழியன் போன்ற தலைவர்கள், மக்கள் மனதில் மொழி உணர்வை தூண்டினர்.
- தமிழ்நாட்டில் ஹிந்தி திணிப்பு எதிர்ப்பு என்பது தமிழர் அடையாளத்தின் போராட்டமாகவும் மாற்றப்பட்டது.
- இதனால், 1967 சட்டமன்றத் தேர்தலில் திமுக பெருவெற்றி பெற்று, முதல் முறையாக மாநில ஆட்சி அமைத்தது.
மூன்றாம்மொழி கொள்கைக்கு எதிரான ஆதாரங்கள்:
- மொழி சமத்துவத்தை பாதித்தது: தமிழக மக்கள் இந்தக் கொள்கை தமிழை ஒதுக்கி ஹிந்திக்கு முக்கியத்துவம் அளிக்கிறது என்று கருதினர்.
- மத்திய ஆட்சியின் அத்துமீறல்: மாநிலத்தின் கல்விக் கொள்கையில் மத்திய அரசு தலையிடுவதாக கண்டப்பட்டது.
- தமிழ் மாணவர்களுக்கு பாரம்: மூன்று மொழிகளும் கற்றல் மாணவர்களுக்கு சுமையாகிவிடும் என விமர்சனம்.
- பாரதிய ஒருங்கிணைப்பில் சீர்கேடு: பன்மொழி நாடில் ஒரே மொழியைத் திணிப்பது, ஒன்றுபட்ட தேசத்தைப் பதற்றத்திற்கு உள்ளாக்கும் என நம்பப்பட்டது.
தற்போதைய நிலை:
இன்று தமிழ்நாட்டில், மும்மொழிக் கொள்கை நடைமுறையில் அமல்படுத்தப்படுவதில்லை. தமிழக அரசு தொடர்ந்து இருமொழிக் கொள்கையை மட்டுமே பின்பற்றி வருகிறது – தமிழ் மற்றும் ஆங்கிலம். பள்ளிகளில் ஹிந்தி பயிற்சி கட்டாயமில்லை. விருப்பமுடையோர் மட்டும் ஹிந்தி கற்கிறார்கள்.
மத்திய அரசு தொடக்கப்பள்ளி முதல் உயர்கல்வி வரை தேசிய கல்விக் கொள்கைகளில் மும்மொழிக் கொள்கையை ஆதரித்தாலும், தமிழக அரசு தொடர்ந்து எதிர்ப்பு தெரிவித்துவருகிறது.
மொழிப் போராட்டத்தின் தாக்கங்கள்:
- அரசியல் மாற்றம்: திமுகவின் ஆட்சி எழுச்சிக்கு இந்தப் போராட்டம் அடித்தளமானது.
- தமிழின் வளர்ச்சி: தமிழ் மொழிக்கான ஆர்வம், பயிற்சி, வளர்ச்சி அதிகரித்தது.
- மத்திய அரசின் மீளாய்வு: பிற மாநிலங்களின் உணர்வுகளும் பின்வட்டப்பட்டதால், மத்திய அரசு கூடுக்களம் கொள்ளத் தொடங்கியது.
- மாணவர் ஆற்றல்: மாணவர்கள் சமூக, மொழி உணர்வுடன் செயல்பட முடியும் என்பதற்கு உதாரணமாக அமைந்தது.
திறன் மற்றும் சவால்கள்:
திறன்கள்:
- தமிழ் மொழியின் உயர்வு.
- மாநில உரிமைக்கான உணர்வு வலுப்பெற்றது.
- பன்மொழித் தேசத்தில் சமநிலையான கொள்கைகளுக்கான தேவை எடுத்துரைக்கப்பட்டது.
சவால்கள்:
- ஒரே தேசத்தில் பல மொழிகள் என்ற கருத்து எப்போதும் சிக்கலாகவே இருந்து வருகிறது.
- கல்வி மற்றும் வேலைவாய்ப்பில் மொழி ஒரு தடையாக மாறும் நிலை உருவானது.
- தேசிய ஒருமைப்பாட்டிற்கும், மாநில அடையாளங்களுக்கும் இடையே பரபரப்பான சமநிலை தேவைப்படுகிறது.
முடிவுரை:
மும்மொழிக் கொள்கை என்பது வெறும் கல்விக் கொள்கையாக அல்ல; அது மாநில உரிமை, மொழி அடையாளம், கலாசார பாதுகாப்பு ஆகியவற்றின் கண்ணோட்டத்தில் பார்ப்பது மிக அவசியம். இந்தியாவைப் போன்ற பன்மொழி நாடில் எந்த மொழியும் திணிக்கப்படக்கூடாது என்பதையும், மாணவர்களுக்கு விகிதாசார மற்றும் சீரான மொழிக் கல்வி வழங்கப்பட வேண்டும் என்பதையும் இந்தப் போராட்டம் எடுத்துரைத்தது.
தமிழக மக்கள் மொழியைக் காப்பதற்காக ஏற்படுத்திய இந்த எழுச்சி, மொழி என்பது உயிரும் உளமும் கொண்டது என்பதற்கான மிகத் தெளிவான எடுத்துக்காட்டாகும். இன்று கல்வி, தொழில், தகவல் தொழில்நுட்பம், உலகளாவிய தொடர்பு ஆகியவையிலும் தமிழின் நிலை உயர்ந்திருப்பதற்கு இதுபோன்ற போராட்டங்கள் அடித்தளமாக அமையின்றன.
மொழியைக் காக்கும் முயற்சிகள் என்பது எப்போதும் ஒரு சமூகத்தின் நெஞ்சிலுள்ள உணர்வுகளை வெளிப்படுத்தும் இயக்கமாகவே இருக்கும். மும்மொழிக் கொள்கை எதிர்ப்பு அதற்கு ஓர் ஒளி விளக்கு!
