பெரியவர்களை சந்திக்கும் பொழுது எலுமிச்சம் பழம் கொடுப்பது ஏன்?
தமிழ் கலாச்சாரத்தில் மரியாதை மற்றும் பணிவுக்குச் சிறந்த எடுத்துக்காட்டாக இருப்பது, பெரியவர்களை சந்திக்கும் பொழுது அவர்களுக்கு எதையாவது எடுத்துச் செல்வதுதான். இது ஒரு மரபு மட்டுமல்ல, நம் உள்ளத்திலிருந்து வரும் அன்பையும், மரியாதையையும் வெளிப்படுத்தும் செயல் too. அந்த வகையில், எலுமிச்சம் பழம் கொடுப்பது ஒரு பரம்பரை வழக்கமாக மாற்றப்பட்டு இன்று பலரும் தொடர்கின்றனர்.
எலுமிச்சம் பழம் என்பது எளிதாகக் கிடைக்கும் பழமாக இருக்கிறது. இது எந்நேரமும் கையில்கிடைக்கும் வகையில் வாங்கக்கூடியது. நமது பாட்டிகள், தாத்தாக்கள் காலத்திலிருந்தே, வெறும் கையுடன் பெரியவர்களை சந்திக்கக்கூடாது என்பதுதான் ஒரு நெறிமுறை. வெறும் கையுடன் போவது, மரியாதையின்மையாக கருதப்பட்டது. எனவே, எளிதாகக் கிடைக்கும் எலுமிச்சம் பழம் அல்லது வேறு ஏதாவது பழம், சிறு பரிசு போன்றவற்றை எடுத்துச் செல்வது வழக்கமாகி விட்டது.
இது நம் பண்பாட்டு அடையாளமும் கூட. எலுமிச்சம் பழம் ஒரு பசுமை நிறம் கொண்டது, மனநிம்மதியையும், புத்துணர்ச்சியையும் தரும் பழம். இது சுவையிலும் சத்திலும் நன்மை மிகுந்தது. பசுமையான பழமாக இருப்பதால், இது ஒரு விதத்தில் நல்ல எண்ணங்களை, பசுமையான வாழ்கையைச்象மாக காட்டுகிறது. அதனால்தான் பலருக்கும் இது நல்வாழ்வு அளிக்கும் பரிசாகவே அமைந்திருக்கிறது.
இதேபோல், கோயில்களுக்கு செல்லும் பொழுதும் வெறும் கையுடன் போகக்கூடாது என்பதற்கான காரணம், தெய்வத்திற்கு ஏதாவது சமர்ப்பிப்பதன் மூலம் நமது பணிவையும், நன்றியையும் வெளிப்படுத்துவதற்காகத்தான். இதற்கும் ஒத்த முறையில், பெரியவர்களை, ஆசான்களை அல்லது குழந்தைகளை சந்திக்கும்போதும், நம் அன்பை வெளிப்படுத்தும் ஒரு சிறிய பரிசு — அது எலுமிச்சம் பழமாக இருந்தால்கூட — எடுத்துச் செல்வது மரபு.
எலுமிச்சம் பழம் கொடுக்க வேண்டிய கட்டாயமில்லை. அவர்களுக்கு பிடித்த பழங்கள், இனிப்பு, புஷ்பம் அல்லது ஒரு புத்தகம் போன்றது கூட இருக்கலாம். முக்கியம், நாம் மரியாதையுடன், நினைவோடு, அன்புடன் அவர்களை சந்திக்கிறோம் என்பதே.
அதாவது, எலுமிச்சம் பழம் கொடுப்பது என்பது ஒரு சின்ன உதாரணம் மட்டுமே. ஆனால் அதன் பின்னால் இருக்கும் எண்ணம் — மரியாதை, அன்பு, நன்றி மற்றும் பணிவு — தான் முக்கியமானது. இதைத்தான் நம் தமிழ் மரபு நமக்குச் சொல்லிக் கொடுக்கிறது.
