அர்ச்சுனன் அகந்தை – கண்ணனின் தெய்வீக பாடம்
அர்ச்சுனனின் பெருமை
அர்ச்சுனன் மஹாபாரதத்தில் பிரதானமான கதை நாயகனாக இருந்தாலும், அவன் மனதிலிருந்த அகந்தை ஒரு பெரிய பிழையாக மாறியது. கண்ணனின் மைத்துனராகவும் நண்பராகவும் இருந்த அர்ச்சுனன், கீதை உபதேசம் கேட்டு பல சாத்தியங்களை அடைந்திருந்தான். ஆனால், அவன் மனதில், “நான் கண்ணனுக்கு மிக நெருங்கியவன்; என் அன்புக்கும் பக்திக்கும் ஒப்பீடு இல்லை,” என்ற ஒரு சிறு அகந்தை உறைந்தது.
கண்ணனின் அவதாரம்
கண்ணன் ஒரு தெய்வீக அவதாரமாக மட்டும் இல்லாமல், தன்னை நாடுபவர்களை வழிநடத்தும் தெய்வமாக விளங்கினான். பக்தர்களின் மனதில் உயர்வை ஏற்படுத்துவது மட்டுமல்லாமல், அவர்களுடைய அகந்தையை முறியடிப்பதையும் மிக முக்கியமாகக் கருதினான்.
அர்ச்சுனனின் அகந்தையைப் போக்க கண்ணன் திட்டம்
ஒருநாள் கண்ணன் அர்ச்சுனனிடம், “அர்ச்சுனா! நாம் சிறிது சுற்றிவரலாம்,” என்று கூறி அவனை அழைத்தான். பயணத்தின் போது, இருவரும் ஓர் இடத்தில் ஒரு சிறிய குடிசையை அடைந்தனர். அங்கு ஒரு தனிமையான குடும்பம் வசித்து வந்தது—தந்தை, தாய், மகன்.
குடும்பத்தினர் கண்ணனை கண்டதும் மகிழ்ச்சியில் திளைத்து, அவரை வரவேற்று, காலில் விழுந்து வணங்கினர். “இறைவா! உன்னைப் போல் தெய்வத்தை நாங்கள் காண்போம் என்று நினைத்ததே இல்லை. எங்கள் வாழ்க்கை இன்று பாக்கியமடைந்தது,” என்று கூறி அதற்கான காணிக்கையை கொடுக்கத் தயார் என அறிவித்தனர்.
கண்ணனின் அதிசய கோரிக்கை
அப்போது கண்ணன், “உங்களிடம் விலைமதிப்புள்ள பொருள் ஒன்றை நான் கேட்க விரும்புகிறேன். அதை தர தயார் இருக்கிறீர்களா?” என்று கேட்டான்.
தந்தை தயங்காமல், “எங்கள் உடமைகள் அனைத்தும் உனக்குரியனவே! எதையும் கேளுங்கள்; உடனே தருவோம்,” என்றார்.
கண்ணன் பதிலளித்தான்: “உங்கள் மகன் உங்களின் அதிகமான செல்வம்; அவனை எனக்கு காணிக்கையாகத் தர வேண்டும்.”
தந்தையின் தியாக மனம்
தந்தை, மகன் தன்னை விட பெரிய செல்வமாக இருப்பதை ஒப்புக்கொண்டு, “என்னிடம் உள்ளவை அனைத்தும் உனக்குரியனவாக இருக்கட்டும்,” என்று மகனை கண்ணனிடம் காணிக்கையாக சமர்ப்பிக்க சம்மதித்தார்.
ஆனால் கண்ணன் அதில் ஒரு நிபந்தனையைக் கூறினான்:
- “உங்கள் மகனை உச்சியிலிருந்து ரம்பத்தால் அறுத்து, அவனின் வலப்பகுதியை மட்டும் எனக்கு காணிக்கையாக தர வேண்டும்.”
- “அறுக்கும் போது யாரின் கண்ணிலும் கண்ணீர் வரக்கூடாது.”
தந்தையும் தாயும் தயக்கமின்றி சம்மதித்தனர். மகன் தன்னைத்தானே இருவரின் நடுவே அமரச் செய்தான்.
மகனின் தியாகத்திற்கான இறுதி தருணம்
தந்தை ரம்பம் எடுத்து மகனை அறுக்கத் தொடங்கினான். மகன், தன் முகத்தில் அமைதியுடன், தந்தை மற்றும் தாயின் செயல்களை ஒப்புக்கொண்டான். தந்தையும், தாயும் கண்ணீர் சிந்தாமல் மகனை வலப்பகுதியில் இருந்து நீக்கி, அதனை கண்ணனுக்கு காணிக்கையாக வழங்கினர்.
ஆனால் ஒரு அதிசயம் நடந்தது!
மகனின் இடக்கண்ணிலிருந்து மட்டும் கண்ணீர் சொட்டியது. இதைக் கண்ட கண்ணன் உடனே, “நிறுத்துங்கள்! நீங்கள் வாக்குக் கொடுத்த நிபந்தனையை மீறியுள்ளீர்கள். உங்கள் மகன் கண்ணீர் சிந்துகிறான். எனவே நான் இந்த காணிக்கையை ஏற்க முடியாது,” என்றான்.
தந்தையின் நியாயம்
தந்தை தன்னுடைய பதிலைக் கூறினான்:
“இறைவா! என் மகன் முழுமையாக உனக்கு காணிக்கையாக வழங்கப்பட்டுள்ளது. கண்ணீர் சொட்டியது அவனது இடக்கண்ணிலிருந்து மட்டுமே. உனக்கு வழங்கப்பட்ட பகுதி வலப்பகுதி. எனவே, இந்த காணிக்கையை நிராகரிக்கக்கூடாது.”
கண்ணனின் பரவசம்
தந்தை, தாய், மகன் மூவரின் பக்தியும் தியாகமும் கண்ணனுக்கு நெகிழ்ச்சியை ஏற்படுத்தியது. கண்ணன் உடனே கூறினான்:
“உங்களின் தியாகம் அளவற்றது. நான் இதை ஏற்கின்றேன். உங்கள் மகனை மீண்டும் உயிருடன் கொண்டுவந்து கொடுப்பேன்.”
தனது தெய்வீக சக்தியால், கண்ணன் மகனை முழுமையாக உயிருடன் மீட்டான். மகன் மகிழ்ச்சியுடன் கண்ணனின் திருவடிகளை வணங்கினான்.
அர்ச்சுனனின் அகந்தை மறைவு
இந்த அற்புதத்தை கண்டு அர்ச்சுனனின் அகந்தை முற்றிலும் அழிந்துவிட்டது. அவன் கண்ணனின் திருவடிகளைப் பற்றி சொன்னான்:
- “கண்ணா! என் அகந்தை எனும் இருட்டைக் கலைந்துவிட்டாய். நான் இன்றுவரை என்னைப் பெருமை கொண்டே வந்தேன். ஆனால் உண்மையான தியாகமும் பக்தியும் என்னவென்று இன்று கண்டறிந்தேன்.”
- “என்றும் உனது வழியில் நடந்துகொள்ள வாக்குப் கொடுக்கிறேன். என் அகந்தை இனி வரவே மாட்டாது.”
கதையின் முக்கியத்தை
- அகந்தையின் ஆபத்து: அகந்தை ஒருவரின் ஆன்மீக மேம்பாட்டுக்கு பெரிய தடையாக விளங்கும்.
- தெய்வீகத்தின் கருணை: தெய்வம் பக்தர்களின் பிழைகளை திருத்திக்கொடுக்க மட்டுமே வேலை செய்கின்றது.
- தியாகத்தின் உயர்வு: தியாகமே வாழ்வின் உச்சம்.
இந்த கதையின் மூலம், நாம் உள்மனதில் எதையும் சொந்தம் எனக் கருதாமல், தெய்வத்தின் முன்னால் முழுமையாக சரணாகதி அடைய வேண்டியதின் முக்கியத்துவத்தை அறியலாம்.
