இந்த கதையின் மையம் சல்லியன் என்பவரின் வாய்மை, கடமை, மற்றும் சூழ்ச்சிகளைச் சுற்றி விரிவாக உள்ளது. பாண்டவர்கள் வனவாசமும் அஞ்ஞாதவாசமும் முடித்தவுடன், அவர்களுக்கு துரியோதனனால் போர் தவிர்க்க முடியாததாகிவிட்டது. இருதரப்பினரும் படைகளை திரட்ட ஆரம்பித்தனர்.
சல்லியனின் கதையைப் பார்ப்போம்:
சல்லியன், பாண்டவரின் தாயார் மாத்திரியின் உடன்பிறந்தவன், பெரிய வீரனும், வில்லாண்மை, வாளாண்மை, வேலாண்மையிலும் திறமைசாலி. அவன் தன் மருமக்கள் தருமன், வீமன், அர்ச்சுனன், நகுலன், சகாதேவன் ஆகியோருக்கு உதவுவதற்காக உபலாவியத்தை நோக்கி தன் படையுடன் சென்று கொண்டிருந்தான்.
இச்செய்தி துரியோதனனுக்கு சென்று சேர்ந்ததும், சல்லியனை தன் பக்கம் இழுத்து கொள்ளத் தகுந்த சூழ்ச்சி செய்ய முடிவு செய்தான்.
துரியோதனின் சதி
சல்லியன் தன் படையுடன் நீண்ட தூரம் பயணித்து பாலை நிலத்தை கடக்கும்போது, தாகம், பசி, சோர்வு ஆகியவற்றால் அவன் படைவீரர்கள் களைத்துவிட்டனர். இதைத் தெரிந்த துரியோதனன், ஒரு பெரிய பந்தலை நடுவானப் பகுதியில் அமைத்திருந்தான். சல்லியன் மற்றும் அவனது படைகளுக்கு தாகம் தணிக்கக் கூடிய இளநீர், மோறு, விலங்குகளுக்கு தண்ணீர், உணவுக்கு அறுசுவையுண்டி ஆகியவற்றைச் செரிந்த விருந்தோம்பல் செய்தான்.
தாகம் தணிந்து, உணவு உண்டு இளைப்பாறிய சல்லியன், இவ்வளவு பெரிய உபசாரத்தை செய்த அறவோன் யார் என்று தெரியாமல், தன்னுடைய மகிழ்ச்சியில், “இத்தகைய அறவோனுக்கு என் உடல், பொருள், ஆவியும் கொடுத்து உதவுவேன்” என்று தன்னையும் தானே அறிவிக்காமல் கூறிவிட்டான்.
துரியோதனின் வாய்மொழிக் குறிப்பு
உடனே துரியோதனன் வெளிப்பட்டான். “மாமா, உங்களுக்கு இந்த விருந்தின் ஏற்பாடு நான் செய்ததென்று தெரியவில்லையா? நீங்கள் வாக்கினால் இப்போதே என் உதவியாக இருப்பீர்கள் என்று கூறிவிட்டீர்கள். அதனால்தான், வரப்போகும் போரில் எனக்கு துணையாக இருக்க வேண்டும்” என்றான் துரியோதனன்.
இப்போது சல்லியன் அதிர்ச்சியடைந்தான். பாண்டவரின் மாமனாக அவர்களை நன்கு உதவுவது தனது கடமை. ஆனால், துரியோதனனுக்கு சொன்னது தன் வாய்மை; அதை மீறுவது அவனுக்கு சாத்தியமில்லை.
கடமை அல்லது வாய்மை?
சல்லியன் மனதில் கடமையா அல்லது வாய்மையா என்று ஒரு பேருதவி நடந்தது. இறுதியாக, சல்லியன் “வாய்மையே பெரிது” என்று முடிவு செய்து, துரியோதனனின் தரப்பில் போரிடத் தீர்மானித்தான்.
அந்த நேரத்தில், சல்லியனின் இந்தக் கதையைப் பற்றி வில்லிபுத்தூரார் ஒரே செய்யுளில் குறித்துள்ளார்:
“இடைப்படு நெறியில் வைகும்
இவனது வரவு கேட்டுத்
தொடைப்படு தும்பை மாலைச்
சுயோதனன் சூழ்ச்சி யாக
மடைப்படு விதியிற் செய்த
விருந்தினால் மருண்டு, அவற்கே
படைப்படு சேனை யோடும்
படைத்துணை ஆயினானே”
இந்த செய்யுளில், துரியோதனின் சதியால் சல்லியன் எப்படி மாய்கின்றான் என்பதையும், அவன் தன் வாய்மையை காப்பாற்ற தன்னுடைய கடமையை விட்டுவிட்ட கதையையும் சுருக்கமாக குறிப்பிடுகிறது.
சல்லியனின் உன்னத மனப்பான்மை:
சல்லியன் தனது வாய்மையை காப்பாற்றுவதற்காக துரியோதனனுக்காக போரிட்டாலும், அவர் தனது மருமக்களுக்கெதிராக போரிட நேர்ந்தது, அவன் செய்த கடமையை உலகமே போற்றியது. இதனால்தான், பாண்டவரும் அவரை வெறுக்கவில்லை; அவர் மேற்கொண்ட செயலுக்கு மரியாதை தெரிவித்தனர்.
தமிழர் வாழ்ந்த கதைகள் – 2 துரியோதனின் சதி, கடமை அல்லது வாய்மை? | Asha Aanmigam
