திருதிராஷ்டிரர், குருஷேத்திரப் போரில் தன் நூறு பிள்ளைகளையும் இழந்ததால் துன்பத்தில் மூழ்கியிருந்தார். போருக்குப் பிறகு, பகவான் கிருஷ்ணரை சந்தித்து, தன் சோகத்தின் காரணத்தை அறிய விரும்பினார். அப்போது அவர், “கிருஷ்ணா, நான் நீதிமானாக இருந்தேன். எனது அறிவுரைகளை அடிக்கடி பரிசீலித்தேன். விதுரரின் சொற்களை ஏற்றுக்கொண்டு தர்ம நியாயங்களுடன் அரசாள்ந்தேன். அதுபோன்ற நிலையில் இருக்கும்போது, என் பிள்ளைகள் 100 பேரையும் இழந்து தவிப்பதன் காரணம் என்ன?” என்று கேட்டார்.
இதற்கு கிருஷ்ணர், “நான் உங்களுக்கு ஒரு கதை சொல்கிறேன். அதன் முடிவில் ஒரு கேள்வியும் கேட்பேன். சரியான பதிலைச் சொன்னால், உங்களின் கேள்விக்கும் பதில் கிடைக்கும்” என்று கூறினார்.
முற்பிறவியின் தவறு
முன்னொரு காலத்தில் ஒரு ராஜ்யத்தை நீதி தவறாமல் ஆட்சி செய்த மன்னன் இருந்தான். அவன் அரண்மனையில் வேலை செய்ய, மிகவும் ஏழ்மை நிலையில் இருந்த ஒருவர் சமையல்காரராக பணியில் சேர்ந்தார். வெகு நேர்மையாக வேலை செய்து, சுவையான உணவை சமைத்து மன்னனை மகிழ்வித்ததால், அவன் தலைமை சமையல் கலைஞராக உயர்த்தப்பட்டான்.
சிறப்பான உணவுகளைச் செய்து மன்னனிடம் பரிசு பெறுவது அந்த சமையல் கலைஞனின் நோக்கமாக இருந்தது. ஒரு நாள், அரண்மனை குளத்தில் நீந்திக்கொண்டிருந்த அன்னக் குஞ்சை பிடித்து, ரகசியமாக சமைத்து, மன்னனுக்கு பரிமாறினான். அந்த உணவின் சுவையில் மயங்கிய மன்னன், “இதை அடிக்கடி சமைக்க வேண்டும்” என்று உத்தரவிட்டான்.
இதன் மூலம் அந்த சமையல்காரன் பெரும் பரிசுகளைப் பெற்றான். இதைத் தொடர்ந்து, பல முறை அன்னக் குஞ்சுகளைப் பிடித்து சமைத்தான்.
கிருஷ்ணரின் கேள்வி
கதை முடிந்தபின் கிருஷ்ணர், திருதிராஷ்டிரரிடம், “இப்போது சொல்லுங்கள், மன்னன் மற்றும் சமையல்காரன் இவ்விருவரில் அதிக தவறு செய்தவர் யார்?” என்று கேட்டார்.
திருதிராஷ்டிரர் பதிலளித்தார்: “சமையல்காரன் பணம், பரிசுகளுக்காகச் செய்தான். ஆனால், நீதி உணர்வு கொண்ட மன்னனாக இருந்தும், பலமுறை அந்த உணவை உண்டவராக மன்னன் தான் மிகுந்த தவறிழைத்திருக்கிறான்.”
உண்மையின் வெளிப்பாடு
திருதிராஷ்டிரரின் பதிலைக் கேட்டு, கிருஷ்ணர் புன்னகைத்தார். “நீதி உணர்வும், விவேகமும் கொண்ட மன்னனாக, தாங்கள் ஒழுங்கான முடிவுகளை எடுத்திருக்கிறீர்கள். ஆனால், நான் சொன்ன கதையின் மன்னனும், சமையல்காரனும் நீங்களே. தாங்கள் முற்பிறவியில் 100 அன்னக் குஞ்சுகளை தினம் உணவாகச் சாப்பிட்டீர்கள். தாயும் பறவையும் அதன் வலி எப்படி இருக்குமோ, அதே விதமாக இப்போது தாங்கள் துயரத்தையும் கண்ணீரையும் அனுபவிக்கிறீர்கள்.
அந்தக் குற்றத்தின் விளைவாக, தற்போதைய பிறவியில் கண்களற்றவனாக (குருடனாக) பிறந்துள்ளீர்கள். தெய்வத்தின் முன் நீதி தவறாது, பிறப்பின் வேதனைகளை மட்டும் நீங்குவதற்கான வாய்ப்பு தரப்படுகிறது. தாங்கள் செய்த கர்மத்தின் பயனே இப்போது அனுபவிக்கிறீர்கள்” என்று கிருஷ்ணர் விளக்கினார்.
இந்த கதையின் மூலம், கிருஷ்ணர் முக்கியமான உண்மையை திருதிராஷ்டிரருக்கு உணர்த்தினார். தெய்வம் எப்போதும் நீதி தவறாது. மனிதர்கள் செய்த செயல்களின் பலன்களை, காலம் கடந்து காண வேண்டிய நேரம் வரும். அது நியாயமாக மட்டுமே நடக்கும்.